Στο παρασκήνιο κυκλοφορούν δύο μυστικές δημοσκοπήσεις (την μία έχει παραγγείλει μεγάλος επιχειρηματικός όμιλος) που, αν επιβεβαιωθούν…
Στο παρασκήνιο κυκλοφορούν δύο μυστικές δημοσκοπήσεις (την μία έχει παραγγείλει μεγάλος επιχειρηματικός όμιλος) που, αν επιβεβαιωθούν, ανατινάζουν τον πολιτικό χάρτη. Η πολιτική πρόταση της Μαρίας Καρυστιανού –πριν καν συγκροτηθεί οργανωτικά και πριν καν αποκτήσει κομματική δομή– σύμφωνα με το periodista.gr καταγράφει αδιανόητες επιδόσεις, με εκτιμώμενη δύναμη που αγγίζει ή και ξεπερνά το 25%.
Στο ίδιο διάστημα, οι ίδιες μετρήσεις δείχνουν τη Νέα Δημοκρατία οριακά πάνω από το 20%, δηλαδή σε επίπεδα που δεν έχουν καταγραφεί ξανά επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Το εύρημα αυτό έχει προκαλέσει πανικό σε κυβερνητικά στελέχη και κυρίως στο Μαξίμου.
Το ακόμη πιο εντυπωσιακό: σε σενάρια κάλπης χωρίς τον παραδοσιακό κομματικό χάρτη, η Καρυστιανού εμφανίζεται μέχρι και πρώτη δύναμη. Όσοι έχουν δει τα στοιχεία μιλούν για «κύμα οργής με καθαρή στόχευση» και αποδίδουν την εκτόξευση στην απόλυτη δυσπιστία της κοινωνίας προς το πολιτικό σύστημα.
Σενάριο-έκπληξη: Συζητούν για Βενιζέλο πρωθυπουργό!
Το μήνυμα που έφτασε στο Μέγαρο Μαξίμου είναι πλέον ξεκάθαρο και χωρίς περιθώρια παρερμηνειών: καμία σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Δημοκρατία υπό την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η εμφάνιση του Ευάγγελου Βενιζέλου δίπλα στον Κώστα Καραμανλή ανέτρεψε πολιτικούς υπολογισμούς και έστειλε ηχηρό σήμα στο κυβερνητικό επιτελείο. Για πρώτη φορά αποτυπώνεται τόσο καθαρά ότι ο άξονας συνεργασίας ΝΔ–ΠΑΣΟΚ με τον σημερινό πρωθυπουργό επικεφαλής έχει ουσιαστικά διαγραφεί από τα πιθανά μετεκλογικά σενάρια.
Χαριλάου Τρικούπη: «Δεν το συζητάμε»
Στη Χαριλάου Τρικούπη το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη ΝΔ δεν αποτελεί αντικείμενο συζήτησης, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, το μήνυμα αυτό ελήφθη καθαρά και στο Μαξίμου. Η στάση του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται απολύτως κλειδωμένη, ενισχύοντας την εκτίμηση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί να αποτελέσει κοινά αποδεκτό πρόσωπο σε ενδεχόμενο σχήμα συγκυβέρνησης.
Το άνοιγμα του «ταμπού» για μεταβατικό πρωθυπουργό
Πέραν του άμεσου πολιτικού μηνύματος, η παρουσία Βενιζέλου σε εκδήλωση ενώπιον Καραμανλή, Σαμαρά και Δένδια άνοιξε μια συζήτηση που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν πολιτικό ταμπού. Για πρώτη φορά τίθεται ανοιχτά η πιθανότητα να εξεταστεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως λύση μεταβατικού πρωθυπουργού, σε περίπτωση που οι πολιτικές ισορροπίες οδηγήσουν σε συγκυβέρνηση χωρίς τον σημερινό αρχηγό της ΝΔ.
Άρνηση για «δευτερεύοντες ρόλους»
Σύμφωνα με βαθείς γνώστες του πολιτικού παρασκηνίου, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν δείχνει καμία διάθεση να αποδεχθεί ρόλους δεύτερης γραμμής. Σενάρια που τον θέλουν επικεφαλής του Ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ φέρονται να απορρίπτονται από τον ίδιο, ενισχύοντας την εικόνα ότι δεν επανέρχεται για συμβολική παρουσία, αλλά μόνο για κορυφαίο και καθοριστικό ρόλο.
Οι σημερινοί ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου μπορεί να μην το παραδέχονται δημόσια, ωστόσο η ανησυχία είναι υπαρκτή και έντονη. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος μέχρι πρόσφατα φαινόταν εκτός πολιτικού παιχνιδιού, επανέρχεται από την «πίσω πόρτα» και μάλιστα για ρόλο πρώτης γραμμής. Η εξέλιξη αυτή αναδιαμορφώνει τα μετεκλογικά σενάρια και προσθέτει νέα δεδομένα στην εξίσωση της πολιτικής σταθερότητας.
Η εικόνα που διαμορφώνεται δείχνει ότι η συζήτηση για την επόμενη ημέρα δεν περιορίζεται πλέον σε αριθμούς και ποσοστά, αλλά μετατοπίζεται στα πρόσωπα και στις αποδεκτές λύσεις εξουσίας. Με το σενάριο Μητσοτάκη σε συγκυβέρνηση να αποδυναμώνεται και τον Βενιζέλο να επιστρέφει στο κάδρο, το πολιτικό σκηνικό εισέρχεται σε φάση αναδιάταξης, με το Μαξίμου να καλείται να διαχειριστεί μια πραγματικότητα σαφώς δυσκολότερη από ό,τι πριν λίγους μήνες.
Η μεγάλη απόφαση της Μαρίας Καρυστιανού: Ποιος θα είναι ο επικεφαλής στο κόμμα της;
Εξελίξεις με το κόμμα της Μαρίας Καρυστιανού.
Το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός νέου πολιτικού φορέα, με σαφές και αδιαπραγμάτευτο στίγμα ρήξης με το υπάρχον πολιτικό σύστημα, έχει πάψει πλέον να αποτελεί απλή θεωρητική συζήτηση και διατυπώνεται πλέον ανοιχτά και χωρίς υπεκφυγές.
Οι πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις της Μαρίας Καρυστιανού, η οποία βρέθηκε στο επίκεντρο της κοινωνικής κινητοποίησης, δείχνουν ότι η ιδέα έχει περάσει από τη θεωρία στην πράξη και αποκτά συγκεκριμένες προδιαγραφές.
Η ίδια η κα Καρυστιανού μιλά για ένα πολιτικό εγχείρημα που δεν θα πατήσει σε έτοιμους και φθαρμένους μηχανισμούς, αλλά θα προκύψει «μέσα από την κοινωνία» ως αποτέλεσμα της οργής και της απογοήτευσης. Η φιλοδοξία του σχήματος, όπως τονίζει εμφατικά, δεν είναι η διαχείριση των προβλημάτων του σημερινού συστήματος, αλλά η ριζική ανατροπή του. Η εκτίμησή της για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση είναι ιδιαίτερα σκληρή, καθώς θεωρεί ότι το σύστημα είναι «τόσο σαθρό που θέλει γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή».
Το προφίλ του επικεφαλής: Άφθαρτος και ριζοσπαστικός
Το ζητούμενο, σύμφωνα με τις προδιαγραφές που τίθενται, είναι η εύρεση ενός προσώπου-κλειδί που θα ηγηθεί του εγχειρήματος, με αυστηρά καθορισμένο προφίλ που αποκλείει κάθε σύνδεση με το παρελθόν.
Σύμφωνα με όσα περιγράφονται:
Αποκλείεται να είναι προϊόν του παλιού πολιτικού κόσμου.
Δεν μπορεί να φέρει φθορά εξουσίας ή πολιτικά «χρέη» από προηγούμενες διαδρομές.
Πρόσωπα που έχουν ταυτιστεί με το παλαιό κατεστημένο, με κυβερνήσεις, μνημόνια ή κομματικούς μηχανισμούς, αποκλείονται εκ των πραγμάτων.
Σε αυτή τη λογική, ονόματα που φέρουν το βάρος κύκλων που έχουν κλείσει, όπως οι Αλέξης Τσίπρας ή ο Αντώνης Σαμαράς, δεν χωρούν σε αυτή τη νέα πολιτική πρόταση – όχι ως πρόσωπα, αλλά ως σύμβολα ενός κύκλου που, κατά την ίδια, έχει ολοκληρώσει τη διαδρομή του.
Αντίθετα, το ζητούμενο είναι ένας ηγέτης με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά:
Άφθαρτος, χωρίς κομματικό παρελθόν.
Με κοινωνική αναφορά και καθαρό, αδιαμεσολάβητο λόγο.
Ένας επικεφαλής που να εμπνέει εμπιστοσύνη και να εκφράζει την ανάγκη αλλαγής χωρίς πολιτικές «εκπτώσεις».
Πρέπει να είναι ένα δυναμικό πρόσωπο, αλλά όχι επαγγελματίας της πολιτικής, με όραμα, αλλά και ξεκάθαρη διάθεση σύγκρουσης με τις παγιωμένες δομές του συστήματος.
Η πολιτική αδιέξοδος και η απόρριψη συνεργασιών
Η Μαρία Καρυστιανού δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες σχετικά με τον τελικό στόχο. Αν το εγχείρημα ολοκληρωθεί σωστά και βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι, η μετατροπή του κινήματος σε κόμμα είναι πιθανή και επιθυμητή. «Πρέπει να έχουμε κάτι να ψηφίσουμε», σημειώνει, τονίζοντας την ανάγκη για μια εναλλακτική «τελείως διαφορετική από τις υπόλοιπες».
Ταυτόχρονα, θέτει κόκκινες γραμμές σχετικά με πιθανές μελλοντικές συνεργασίες: δεν υπάρχει κανένα περιθώριο συνεργασίας με παλαιά κόμματα ή πρόσωπα που έχουν «αγγίξει» το προηγούμενο σύστημα, καθώς κάτι τέτοιο θα ακύρωνε τον λόγο ύπαρξης και το στίγμα της ρήξης του νέου φορέα.
Παρά τις επιθέσεις και τις πιέσεις που, όπως δηλώνει, γνωρίζει από πού προέρχονται, η Καρυστιανού δηλώνει αποφασισμένη να συνεχίσει το έργο της. Εκτιμά ότι βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην πραγμάτωση του στόχου της και πιστεύει ακράδαντα ότι η κοινωνική κινητοποίηση μπορεί να δώσει πολιτική διέξοδο εκεί όπου το υπάρχον σκηνικό δείχνει να βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η συζήτηση, επομένως, για ένα νέο, ριζοσπαστικό πολιτικό σχήμα μόλις ξεκίνησε ουσιαστικά.
