Μπορώ να Κοινωνήσω χωρίς νηστεία;
Μέσα στην Αγία Γραφή ακούγεται η πρόσκληση «υιέ μου δος μοι σην καρδίαν».
Την καρδιά του ανθρώπου ζητά ο Θεός, για ναζει και να αναπνέει με το θέλημά Του.
Μέσα ακόμη όμως και στον χώρο των λεγομένων πιστών δεν κυριαρχεί, δυστυχώς, το θέλημα του Θεού, αλλά το ίδιον θέλημα. Εδώ τα πράγματα γίνονται τραγικά, διότι ενώ γνωρίζουν το λόγο του Θεού, όμως τον διαμορφώνουν σύμφωνα με τα μέτρα τους.
Πνευματικοί «γέροντες» κόβουν και ράβουν όπως βολεύει στην άνεση και την ευκολία των τέκνων τους, μόνο και μόνο για να μη τους χάσουν και να ονομάζονται οι ίδιοι καλοί και άγιοι και όχι για να καθοδηγούν αυτούς που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός προς την σωτηρία τους. Νομοθετούν δικές τους γνώμες και παραθέτουν παραδόσεις που έλαβαν χωρίς να ελέγξουν αν είναι η Παράδοση της Εκκλησίας, άσχετα αν είναι κάτι το παλαιικό. Κάθε παλαιικό δεν είναι και παράδοση του Ευαγγελίου. Το θέλημα του Θεού αντικαθίσταται με ένα «έτερον ευαγγέλιον» και γίνεται ένας σκοτεινός ανελεύθερος γεροντισμός με παραδόσεις ανίερες και εντάλματα ανθρώπων χάριν επιβολής εξουσίας πνευματικής και αιχμαλωσίας ψυχών.
Έτσι π.χ. για το θέμα της Θείας Κοινωνίας δεν επικρατεί το θέλημα του Θεού, αλλά η παράδοση των ανθρώπων. Φορτώνουν τους χριστιανούς με δυσβάστακτα βάρη και «παραδόσεις» και αυτό γίνεται έμμεσα η αιτία να απομακρύνονται από την Θεία Κοινωνία. Επιβάλλουν δηλαδή νηστείες του λαδιού και του αλάδωτου με έντονο τον καταναγκασμό και τον φόβο. Ορίζουν χρόνους και διαστήματα προσέλευσης στο Μυστήριο, αγνοώντας το λόγο του Χριστού και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας περί συνεχούς Θείας Κοινωνίας.
Απαιτούν την νηστεία ως απαραίτητο γεγονός πριν από την μετοχή τους στο Μυστήριο, πράγμα που δεν υπάρχει πουθενά γραμμένο αλλά από την άλλην μεριά… παραδεδομένο. Όλα εστιάζονται στο τι θα φάγουν και τι θα πιουν και πότε και μέχρι ποια ώρα, και αφήνουν την κύρια καλλιέργεια της πνευματικής προετοιμασίας που συγκεκριμενοποιείται στην πρόσκληση: «μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε».
Πολλοί χριστιανοί λοιπόν απέχουν της Θείας Κοινωνίας, διότι δεν νήστεψαν παρ’ όλον που ο πόθος τους είναι ασυγκράτητος και η μετάνοια ενεργή και ζώσα…αντιθέτως πολλοί θρησκευόμενοι έρχονται και κοινωνούν επειδή νήστεψαν με ένα άγριο κυνηγητό αποχής του φαγητού, ικανοποιημένοι με το έργο τους αυτό, διότι ζει μέσα τους φαρισαϊκά ένας εσωτερικός αυτοηδονισμός του δήθεν αγίου και αξίου.
Για να προσέλθουμε λοιπόν στο Μέγα Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, έχοντας βεβαίως πάρει και την ευλογία του πνευματικού μας πατέρα ο οποίος βλέποντας την μετάνοιά μας, αναγνωρίζοντας την διάθεσή μας να μεταμορφωθούμε σε καινούς ανθρώπους μας προτρέπει μετά φόβου πίστεως και αγάπης να προσέλθουμε στο Μέγα Μυστήριο.
Για να μην παρεξηγηθούμε λοιπόν, ο κάθε χριστιανός θα πρέπει να προετοιμάζεται ορθά για να λάβει τον ίδιο τον Κύριο μέσα του. Όμως όσον αναφορά την αποχή από τις τροφές (νηστεία), πουθενά η Εκκλησία δεν έχει βάλει κάποιον τέτοιον κανόνα, αλλά η Εκκλησία λέγει: ο Χριστιανός θα πρέπει να νηστεύει την Τετάρτη και την Παρασκευή, την Σαρακοστή Χριστουγέννων και Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο κ.τ.λ. Η Εκκλησία λοιπόν έχει συγκεκριμένες ημέρες μέσα στο έτος και προτρέπει τους πιστούς να νηστέψουν.
ΠΟΥΘΕΝΑ η Εκκλησία δεν έχει πει ότι είναι κανόνας να νηστέψεις για να κοινωνήσεις. Νηστεύεις όλες τις καθορισμένες νηστείες της Εκκλησίας μας; Εάν ναι τότε δεν θα έπρεπε να σε απασχολεί άλλο αυτό το θέμα. Όμως εάν ο πνευματικός σου πατέρας κρίνει ότι για την δική σου καλύτερη προετοιμασία καλό θα ήταν να νηστέψεις π.χ. μία ημέρα, θα το κάνεις για την υπακοή στον πνευματικό σου και όχι διότι είναι κανόνας της Εκκλησίας μας.
Εάν δεν ίσχυε το παραπάνω τότε είναι παράλογο η Εκκλησία να θεσπίσει συγκεκριμένες νηστίσιμες ημέρες του έτους, αλλά θα έλεγε να νηστεύουμε 1,2,3 ημέρες πριν κοινωνήσουμε. Επίσης τα μικρά παιδιάκια θα έπρεπε να νηστεύουν και αυτά, να κάνουν αλάδωτο!!! Νηστεία λοιπόν και Θεία Κοινωνία δεν συνδέονται άμεσα, ίσως έμμεσα υπό το πρίσμα του ασκητικού φρονήματος που θα πρέπει να έχουμε όλοι.
Το παράλογο είναι ότι πολλές φορές επιμένουμε τόσο πολύ στην προετοιμασία μας πριν την Θεία Μετάληψη και όταν πλέον κοινωνήσουμε χαλαρώνουμε. Δηλαδή από την μία μεριά όταν δεν έχουμε τον Χριστό μέσα μας, απέχουμε από τροφές, εγκρατευόμαστε κ.λ.π. (και καλά κάνουμε), όμως όταν έχουμε μέσα μας τον Χριστό όταν έχουμε κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας το ασκητικό αυτό φρόνημα εξαφανίζεται, λες και δεν χρειάζεται πλέον μιας και ο σκοπός επιτεύχθηκε, κοινωνήσαμε!
Όμως πως είναι δυνατόν ενώ δεν έχω τον Χριστό μέσα μου να ασκούμε και όταν τον πάρω μέσα μου πλέον να γίνομαι απρόσεκτος όσον αναφορά πνευματικά θέματα; Όταν δηλαδή, πριν κοινωνήσω μου «απαγορευόταν» να κάνω κάποια πράγματα, τώρα που κοινώνησα, τώρα που έγινα και εγώ χριστός να μην μου απαγορεύονται;
Άρα διαπιστώνουμε ότι το σκεπτικό πολλών αν όχι όλων των χριστιανών είναι λάθος. Δεν σημαίνει ότι αφού κοινώνησα μπορώ χωρίς καμία αναστολή να κάνω το οτιδήποτε, αντιθέτως αφού έχω κοινωνήσει θα πρέπει ακόμα περισσότερο να είμαι προσεκτικός, σε πνευματική εγρήγορση ώστε όντως η Θεία Κοινωνία να ενεργήσει μέσα μου και να με μεταμορφώσει, να με βοηθήσει να ξεπεράσω αδυναμίες και να γίνει όντως το εφόδιο αυτό το οποίο θα με οδηγήσει στην Αιώνια Ζωή.
Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Μητρόπολη Βεροίας
Η πιο δυνατή προσευχή στην Παναγία μας: Όταν την χρειαστείς και την πεις θα έρθει, στις πιο δύσκολες στιγμές σου θα την δεις… μπροστά σου
Η Παναγία βρίσκεται δίπλα μας στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μας, αρκεί μόνο να πούμε μία προσευχή και να ζητήσουμε τη βοήθειά της.
Η πιο δuνατή προσευχή στην Παναγία
Στο διαδίκτυο, υπάρχει ένα κείμενο του Εισαγγελικού Λειτουργού Ευάγγελου Κρουσταλάκη, πού έφθασε μέχρι και την θέση τού Εισαγγελέως τού Αρείου Πάγου και περιγράφει την εμπειρία του από την μονάδα εντατικής θεραπείας, στην οποία βρέθηκε μετά από μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση.
Γράφει για το «έντονο συναίσθημα απομόνωσης», για την «αίσθηση τής εγκατάλειψης, «τις ατέλειωτες ώρες τής μοναξιάς», τις πολλές σκέψεις πού «κατακλύζουν το μυαλό τού ανθρώπου» και πού ταλανίζουν την ψυχή του.
Στην αρχή τον βοήθησαν οι όμορφες αναμνήσεις «από τα προηγούμενα χρόνια», αλλά πάλι τον κατέκλυσε «το συναίσθημα τής μοναξιάς και τής εγκαταλείψεως».
Στη συνέχεια γράφει: «Όπως ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κοιτάζοντας σχεδόν πάντοτε το ταβάνι τού δωματίου, άρχισα να περιφέρω το βλέμμα μου γύρω-τριγύρω. Και ξαφνικά ανακάλυψα στον απέναντι τοίχο, στην επάνω αριστερή γωνία του, μια εικόνα τής Παναγίας πού στην αγκαλιά της κρατούσε τον Χριστό. Κάποιος καλός άνθρωπος την είχε τοποθετήσει εκεί.
Από την στιγμή αυτή, η Παναγία μας έγινε η συντροφιά μου. Αυτή η απλή εικόνα, πού δεν είχε ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία, ήταν μια πόρτα πού με οδήγησε κοντά στην Παναγία. Κατανόησα καλύτερα τότε τι πάει να πει ότι «η τιμή τής εικόνος επί το πρωτοτυπον διαβαίνει», όπως λένε οι Πατέρες τής Εκκλησίας μας.
Συναισθήματα, σκέψεις, αγωνίες μού έγιναν αντικείμενο εκμυστηρεύσεών μου στην Παναγία. Εκείνη φαινόταν πώς με άκουγε. Φυσικά δεν μού μιλούσε, έδειχνε όμως ότι κατανοούσε την αγωνία μου. Έτσι, μια ατμόσφαιρα γαλήνης και ηρεμίας επικράτησε σιγά-σιγά και ανεπαίσθητα στην τρικυμισμενη ψυχή μου.
Οι ατέλειωτες ώρες τής παραμονής μου στην εντατική έπαψαν να είναι εφιαλτικές. Είχα την αίσθηση πώς κάποιος, πού με αγαπούσε πολύ, βρισκόταν δίπλα μου. Ένιωθα το ζεστό χάδι, από το χέρι ενός δικού μου ανθρώπου, στο ξερό και φλεγόμενο από τον πυρετό μέτωπό μου.
Η επέμβαση της Παναγίας στις δυσκολότερες στιγμές του ανθρώπου
Οι αναμνήσεις αυτές, αλλά ιδιαίτερα η εμπειρία μου από την Παναγία τής εντατικής, αισθάνομαι πώς με έχουν συνδέσει στενά με την εικόνα τής Παναγίας. Έτσι τώρα μπορώ να νιώσω καλύτερα, γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι, σε δύσκολες στιγμές τής ζωής τους, στην Παναγία προσφεύγουν και αυτήν επικαλούνται, προσευχόμενοι μπροστά στην εικόνα της”.
Μια άκρως συγκινητική προσευχή για την Παναγία, από τους Αγιορείτες Πατέρες, μπούν να λένε οι πιστοί.
“Ευχαριστώ σε Δέσποινα, αγαπημένη Κόρη που μ΄ έκανες εις την καρδιά, από παππού, εγγόνι.
Στην όψη σου γονάτισε κάθε μου αμαρτία και άφησα στο Όρος σου, κάθε παλιά αιτία.
Από το χέρι μ’ έπιασες να σ΄ έχω αντιστήλι και στου γουμένου μ΄ έβαλες το Άγιο Πετραχήλι.
Με Φώτισες Παντάνασσα και λάλησαν τα χείλη και η χαρά πλημμύρισε τα δυο πικρά μου χείλη”.
Στο μεταξύ, το εντυπωσιακό θαύμα της Παναγίας της Προυσιώτισσας στη Μονή της στον Προυσσό Καρπενησίου, σε συνδυασμό με την παρουσία μιας νεαρής μητέρας και του νεογέννητου μωρού, προκαλεί βαθύ συναισθηματικό πλήγμα.
Στο δεξιό τμήμα της εκκλησίας της Παναγίας της Προυσιώτισσας υπάρχει ένας επικίνδυνος γκρεμός που οδηγεί σε ένα βαθύ βάραθρο. Η πτώση εκεί θεωρείται αναπόφευκτα θανατηφόρα. Ακόμα και η προσέγγιση του σημείου αυτού και η προσπάθεια του να κοιτάξει κανείς προς τα κάτω προκαλεί έντονο φόβο, αναγκάζοντας τον επισκέπτη να απομακρυνθεί τρομαγμένος.
Μια ιδιαίτερη ημέρα, κατά την οποία πραγματοποιείται η συνάξη της μονής, συνήθως στις 23 Αυγούστου, μια γυναίκα που ήταν στο σημείο αυτό και κρατούσε το βρέφος της, έπεσε στον επικίνδυνο γκρεμό λόγω του συνωστισμού, μαζί με το παιδί της.
Ωστόσο, όταν φτάσανε στον λάκκο, εκεί βρήκαν τη γυναίκα που πίστευαν ότι είχε πεθάνει, καθήμενη σε ένα βράχο και να θηλάζει το μωρό της. Ακόμη, ούτε εκείνη ούτε το παιδί της είχαν υποστεί κάποιο τραύμα.
Όταν την ερώτησαν να αναφέρει λεπτομερώς τα γεγονότα που οδήγησαν στην πτώση και πώς κατάφερε να μείνει ανέπαφη, ανταποκρίθηκε λέγοντας: «Όταν έπεσα κάτω στον γκρεμό, δεν πρόφτασα να πω τίποτε παρά μόνον τούτο: Παναγία μου Προυσιώτισσα, βοήθησε με. Η δε Κυρία Θεοτόκος όπως βλέπετε με φύλαξε, και μένα και το παιδί μου».
Η προσευχή στην Παναγία την Προυσιώτισσα:
Προσευχή στην Παναγία Γιάτρισσα εις πάσαν ασθένεια
Χαίρε ω Μεγαλόχαρη Παρθένε Ευλογημένη
Εσύ γιατρεύεις την καρδιά την κάθε πονεμένη
Πάντα την θεία χάρη σου όλη επικαλούμαι
Καί την Γλυκιά Μανούλα τους ζητούν να γιατρευτούνε.
Είσαι η Μάνα η Στοργική που δεν κρατάς κακία
Βασίλισσα Βασιλισσών Γιάτρισσα Παναγία
Μνήσθητι και τον δούλου Σου (τάδε) που σε έχει ζωγραφίσει
και αν είναι ανειδίκευτος Εσύ τον εξειδικεύσεις
Εγώ είμαι η Γιάτρισσα όπου με λεν Μαρία
και ο Θεός με βάπτισε Δέσποινα Παναγία.
Ω Παναγία μου Γιάτρισσα γλυκιά μας Παναγία.
Πού οι Αγγέλοι εκτελούν την κάθε προσταγή σου.
Υγεία εις στο Σώμα του, μαζί και στην ψυχή του.
Όλος ο κόσμος Ερωτά, που θαύρη Σωτηρία
μες την Σχολή της Γιάτρισσας που δίνει ευλογία
θα είναι η σχολή αυτή στον κόσμο η πιο ξακουστή
και με Μεγάλη Προσευχή θα δώσωμεν εις τον καθή
ότι η καρδιά του μας ζητεί
Άσπιλε και Αμόλυντε Γιάτρισσα Παναγία δώσε σε κάθε άρρωστο στο σώμα του υγεία.
Αμήν.
Αρνήθηκε τα λεφτά γιατί δεν τον γέμιζαν: Πασίγνωστος πάμπλουτος κροίσος, έδωσε όλη του την περιουσία για Χάρη της Παναγίας
Ο Πάτρικ ήταν ένας πολυεκατομμυριούχος επιχειρηματίας στον Καναδά, του οποίου η ζωή και η καριέρα είναι γεμάτες ενδιαφέροντες στροφές. Από την ηλικία των 16 ετών, άρχισε να εργάζεται σκληρά και γρήγορα δημιούργησε επτά εταιρείες αυτοκινήτων πριν φτάσει τα 40 του. Η επιτυχία του δεν περιοριζόταν μόνο στο επιχειρείν, αλλά και στις επιλογές της προσωπικής του ζωής.
«Όταν ήμουν 16 ετών, αγόρασα το πρώτο μου αυτοκίνητο για 200 δολάρια, το καθάρισα, του έβαλα νέα εξαρτήματα, το έβαψα και κατάφερα να το πουλήσω για 800 δολάρια. Αργότερα, αγόρασα ένα άλλο αυτοκίνητο και, από τότε, δεν σταμάτησα ποτέ», θυμάται ο Πάτρικ, μιλώντας στο LA NACION, προσθέτοντας ότι σε ηλικία 35 ετών, είχε 28 πωλητές και 7 πρακτορεία αυτοκινήτων και, σε μια καλή μέρα, πουλούσαν έως και 50 αυτοκίνητα.
Πως άλλαξε η ζωή του πολυεκατομμυριούχου επιχειρηματία από τον Καναδά
Ο Πάτρικ, αν και είχε επιτύχει επαγγελματικά, δεν είχε πάντα μια ομαλή πορεία στην προσωπική του ζωή. Όταν γνώρισε τη Νάνσυ, είχε ήδη δύο διαζύγια πίσω του και τέσσερα παιδιά. Δυστυχώς, κάποια από αυτά τα παιδιά βρέθηκαν «βυθισμένα» στον κόσμο των ναρκωτικών και του αλκοόλ, γεγονός που πρόσθεσε μια επιπλέον διάσταση στις προκλήσεις που αντιμετώπιζε.
«Ήμουν επιτυχημένος επιχειρηματίας στον Καναδά, αλλά είχα αποτύχει σε όλα τα άλλα», αποκάλυψε και πρόσθεσε: «Είχα μεγαλώσει καθολικός, αλλά όταν ένας από τους γιους μου ήρθε κοντά μου και με ρώτησε ποιος είναι ο Θεός, του έδειξα ένα χαρτονόμισμα και είπα: «Εδώ είσαι, γιε μου, αυτός είναι ο Θεός».
Μετά από τις δύσκολες περιπέτειές του στην προσωπική του ζωή, ο Πάτρικ γνώρισε τη Νάνσυ, μια επιτυχημένη δικηγόρο. Η σχέση τους εξελίχθηκε και, μετά από έξι χρόνια κοινής πορείας, αποφάσισαν να παντρευτούν. Η τελετή τους ήταν μοναδική, καθώς πραγματοποιήθηκε σε ελικόπτερο, προσθέτοντας μια ρομαντική και ασυνήθιστη διάσταση στη γιορτή τους.
Αν και ο Πάτρικ είχε επενδύσει πολλά χρήματα στην πολιτική αυτή τελετή, η Νάνσυ ήθελε να διασφαλίσει ότι η ένωση τους θα είχε και πνευματική διάσταση. Έτσι, το 1989, η Νάνσυ και ο Πάτρικ παντρεύτηκαν και στην εκκλησία, ολοκληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την επιθυμία της για έναν γάμο που θα ήταν και ενώπιον του Θεού.
«Ένα βιβλίο ήρθε στα χέρια μας»
Λίγο καιρό μετά τον γάμο τους, ο αδερφός της Νάνσυ τους έδωσε ένα ιδιαίτερο δώρο: ένα βιβλίο με συγκεντρωμένα «μηνύματα» που είχε μεταδώσει η Παναγία στο Μετζουγκόριε.
Σε αυτήν την μικρή πόλη της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, η Παναγία φέρεται να «εμφανίζεται» μπροστά σε έξι οραματιστές, μεταφέροντας μηνύματα που απευθύνονται σε όλο τον κόσμο. Οι «εμφανίσεις» αυτές συνεχίζονται μέχρι σήμερα, προσελκύοντας εκατομμύρια προσκυνητές από διάφορες χώρες.
Η Νάνσυ, με τις δικές της πεποιθήσεις και ανησυχίες, πήρε το βιβλίο και το παρέδωσε στον Πάτρικ λέγοντας: «Ειδωλολάτρη σύζυγε μου, μην το διαβάσεις, πέτα το και άσε να επιβαρύνει τη συνείδησή σου». Ο Πάτρικ, αν και ενοχλήθηκε από την αντίδραση της Νάνσυ, θέλησε να τη σεβαστεί. Έτσι, της υποσχέθηκε ότι θα διάβαζε μόνο ένα μήνυμα και μετά θα απομακρυνόταν από το βιβλίο.
The post Έτσι λέει η Εκκλησία μας, αυτή είναι η αλήθεια: Τι θα γίνει στο σώμα σου αν κοινωνήσεις χωρίς να νηστέψεις; – Επιτρέπεται η Θεία Κοινωνία χωρίς νηστεία; appeared first on Enimerotiko.gr.
